Het is mij een raadsel waarom het gras inkuilen heet. Maar elke boer die ik ken, doet het gras voor zijn koeien inkuilen. Bij ons heeft inkuilen niks met een kuil te maken, maar alles met een berg. Tot op de dag van vandaag kan niemand mij uitleggen waarom het inkuilen heet. Laat het weten in de reacties als jij een idee hebt hoe dat zit!
Maar goed, wat is inkuilen? Er worden bij ons op de boerderij twee dingen ingekuild. Namelijk gras en mais. Er zijn boeren die loonwerkers inhuren bij het inkuilen, maar wij hebben het geluk dat we familieleden hebben die het leuk vinden en graag helpen. Vandaag neem ik jullie mee in een dagje gras inkuilen.
Het inkuilen begint eigenlijk al een paar dagen van te voren. Het eerste wat gedaan wordt, is gras maaien. Mijn boer vindt dat een leuke klus. Dagenlang worden de weersvoorspellingen nauw gevolgd, want het moet droog blijven. De grasmaaier wordt geslepen en klaargezet en dan is het zover. Er wordt gras gemaaid. Ik merk hier eigenlijk weinig van. Het enige wat ik merk is dat de boer niet op zijn erf is, maar op het land.
Wanneer al het gras gemaaid is, moet het drogen. Daarom mag het dus liever niet regenen, want dan duurt het te lang en wordt het gras te oud. Om te zorgen dat alles goed droog wordt, gaan we schudden. Schudden is gewoon een apparaat met stekels, achter de trekker. Dit apparaat tilt het gras op, keert het om en gooit het weer neer. Zo kan ook de onderkant van het gras drogen.
Daarna gaat de boer kijken naar zijn gras. Het moet goed droog zijn, maar geen hooi worden (hooi is dus te droog.) En dan is het grote moment daar, het gras mag binnengehaald worden. Dit is altijd een drukke dag.
De grote dag
Vandaag geen dutjes op de bank maar snelle bakjes koffie en goed eten. De betonnen muren van onze ‘kuil’ (die dus boven de grond zit) worden bedekt met plastic, de grond wordt schoongeveegd, de shovel klaargezet. Hier mag ik altijd even helpen met grote stukken plastic trekken, een karweitje waar ik het best warm van krijg.
Ondertussen is de eerste trekker van het erf vertrokken. Achter deze trekker zit de hark. Al het precies goed gedroogde gras wordt bij elkaar geharkt op lange groene slangen door het land. Dan vertrekt de tweede trekker van het erf met de opperwagen erachter. Deze raapt al het gras netjes op en brengt het naar huis om daar op een grote berg gegooid te worden. Als laatste rijdt de shovel er overheen om alles goed aan te stampen.
Wanneer de trekkers hun ritme hebben gevonden, komen er uit allerlei hoeken en gaten neefjes en nichtjes die willen meerijden. Wanneer ze zat zijn van het zitten in de trekker, worden de skelters klaargemaakt en beginnen ze hun eigen minikuil te bouwen met aanhangers en andere hulpmiddelen. Jong geleerd is oud gedaan. Het boerinnetje zit nu nog vol bewondering te kijken, maar ik denk dat het niet lang meer duurt voordat ze wil helpen.
Mijn rol
Ondertussen ben ik de koffiezetter, pleisterplakker en aanmoediger. Af en toe beman ik dapper een trekker maar meestal ben ik niet nodig en blijf ik het fort thuis bewaken. Na een lange dag, met een snelle avondboterham en schoonouders die het melken voor hun rekening nemen, is al het gras binnen en goed aangestampt in de kuil. De zon is onder en de lichten zijn aan.
De boer loopt op zijn kuil en strooit er zout op. De nieuwe rollen plastic worden klaargezet en iedereen die nog wakker is moet helpen. Hoe harder het waait, hoe meer hulp we nodig hebben. Het plastic moet op de kuil zodat deze netjes wordt afgedekt. Je begrijpt dat ik hier eigenlijk altijd weer bij ben om het plastic te behoeden voor de avondwind. Mijn taak is meestal om ergens stil te blijven staan zodat er niets op kan waaien. Hoe meer kilo’s hoe beter 😉
Het plastic moet goed afsluiten zodat het gras precies goed kan gaan broeien, zodat het houdbaar blijft en dan wordt het precies wat de koeien nodig hebben. Het is dan ook niet aan te raden om jezelf even te verstoppen onder dat plastic, want er zijn daar allerlei ongezonde gassen voor mensen.
Daarna gooit mijn boer nog wat zakken en zand hier en daar zodat het plastic de hele nacht blijft liggen, maar ik ga vlug naar binnen. Afhankelijk van het weer is er nog koude cola, ijsjes of soms zelfs een broodje hamburger. Wanneer de boer dan nog snel zijn rondje langs de koeien gedaan heeft, kruipen we allemaal moe maar voldaan in ons eigen bed.
De boer is tevreden, er is weer eten voor zijn koeien.
Deze blog is onderdeel van een serie over het dieet van de koe, Abonneer je zodat je niks mist! Lees verder deel 1, deel 3 en deel 4 van deze serie.
