Gedoe…

Wat een gedoe! Ik durf gewoon niet op te zoeken hoe lang het geleden is dat ik voor het laatst een blog heb gepost. Maar dat het lang geleden is dat weet ik wel zeker. Hoe is dat zo gekomen? door gedoe!

Maatschappelijk gedoe

Er was een strijd die ons erf opkwam, ons huis binnenliep, aan onze keukentafel zat en de toekomst van onze kinderen drastisch kon veranderen. En, hoewel de koeien elke dag gemolken moeten worden, of ze dat in Den Haag nu leuk vinden of niet, had dit zeker wel gevolgen voor ons boerenbedrijf en de gesprekken bij de koffie.

Maatschappelijk gedoe met protesten, boerenonrust en files op de snelweg. Dat gedoe is nog niet voorbij, maar het lijkt weer redelijk rustig gelukkig. En er wordt voor mijn gevoel nu beter voor de toekomst van de boer, dus van ons, gestreden. Geen eenzame strijd meer, maar samen!

Nog meer gedoe

Er was ook gedoe privé. Er liepen veel dingen anders dan verwacht, kosten meer energie dan verwacht en ik moest per direct ballen neer leggen om te blijven staan. Te blijven staan als moeder, boerin, vrouw en collega en zoveel andere rollen die op dat moment allemaal belangrijk leken. De rol van blogger was even 1 van de ballen die ik per direct heb neergelegd.

Gedoe privé kost erg veel energie. Je huis is je thuis, en ons thuis is ook ons werk. Daarom moesten er besluiten genomen worden en niet alle besluiten konden in 1x uitgevoerd worden.

Stoppen met moeder zijn, boerin zijn, vrouw, zus en dochter zijn, dat kon niet en wilde ik ook niet. Gelukkig maar!

Stoppen met bloggen kon gelijk, stoppen met andere dingen kon helaas niet gelijk. Stoppen met bloggen kon gelijk met het directe resultaat van ademruimte en rust in mijn agenda. Tijd die vrijgekomen is voor al die andere dingen waar ik niet mee wilde of kon stoppen.

Besluiten en een nieuwe rol

Het belangrijkste besluit dat ik nam was om te stoppen met werken buiten de deur. Met een opzegtermijn en de verantwoordelijkheden die ik nog voelde, duurde het echt nog wel een heel aantal weken voor er meer ademruimte kwam.

En daarna nog een heel aantal weken voordat ik mijn energie weer voelde borrelen, en de creativiteit begon te stromen. Creativiteit die ik nodig heb om te kunnen functioneren zoals ik graag wil. Maar ook om te kunnen bloggen en dat begint nu langzaam weer te komen.

Stoppen met werken maakt dat ik nu fulltime moeder en boerin ben. Een vreemde rol om langzaam aan te wennen en in te groeien. Ook een leuke uitdagende rol, die ik hopelijk met veel enthousiasme en met mijn eigen talenten kan invullen. Een zoektocht naar mijn talenten hoort daar natuurlijk bij, vooral die als boerin.

Ik, als boerin

Dat DE boerin niet bestaat heb ik de afgelopen jaren wel ontdekt, maar nu is de tijd gekomen om te gaan ontdekken hoe ik functioneer als fulltime boerin (en moeder). Welke dingen vind ik belangrijk, waar leg ik mijn focus, welke waarden zijn belangrijk voor ons gezin en ons bedrijf.

Ons gezin en ons bedrijf, wat deze twee zijn nauw verbonden met elkaar. En wat ze in Den Haag ook zeggen, wij zijn niet van plan daar voorlopig iets aan te veranderen!