Begin 2017 ging mijn wereld op zijn kop. Deze keer voor iets positiefs, iets spannends, iets allesomvattends en levensveranderend… ik werd verliefd! Verliefd met alles erop en eraan. Niet meer kunnen eten, niet meer kunnen slapen en de hele dag was mijn hoofd gevuld met gedachten aan hem. Deze man was een vreemde, de zoveelste vreemde, de zoveelste date, de zoveelste mail, de zoveelste kans op iets… ja, wat eigenlijk?
De zoveelste
Mijn leven als single ging eigenlijk best goed, ik heb een leuke baan, een leuk huis, lieve vrienden en familie en een idee over wat ik wil met mijn toekomst. Ik wachtte eigenlijk niet echt meer op die man die mij gelukkig zou maken, want ik was gelukkig. Dus ging ik, met gezonde tegenzin, op pad voor de zoveelste kop koffie en de zoveelste keer dat ik al mijn sociale vaardigheden in de strijd kon werpen om er nog iets van te maken. Zou liefde wel bestaan, zou het een sprookje zijn, of had mijn ambitieuze karakter iets teveel de overhand gekregen? Ik wist het niet en eigenlijk deed ik maar wat.
Eindelijk verliefd!
Eindelijk was het zover. De ontmoeting. Ik weet er niet zoveel meer van, maar die avond is het begonnen. Het was klein, aarzelend en ook wel voorzichtig, want er leek veel te verliezen. Maar er bleek ook veel te winnen, onze prille liefde is niet in woorden te vangen, maar groeide snel en gestaag. Het was een kans die ik niet wilde missen.
Ik werd wij. Nooit heb ik geweten dat samen zo kon aanvoelen. Ik heb altijd gezegd dat een man die met mij een leven mag delen wel heel speciaal moest zijn. Ik wist niet wat ik zei, ik mag wel heel blij zijn dat ik in zijn leven mag delen en daarop een aanvulling kan zijn.
De zoveelste kop koffie, de zoveelste ontmoeting of de zoveelste blauwe ogen is alleen maar het voorwerk, het oefenen voor de liefde. Liefde is samen koffie drinken, elkaar ontmoeten en in elkaars ogen kijken, elkaar leren lezen en dan de aanvulling op de ander worden en zijn. Daarvoor heb ik geoefend, jarenlang, alleen… nee, samen. Samen met God, vrienden en familie, maar vooral met andere singles. En zij oefenen nog steeds, soms elke dag.
Zorg dat je ze in je leven betrekt want iemand die zoveel oefent in liefde moet er wel heel goed in zijn. De zoveelste kans voor jou om te leren over liefde, de zoveelste kans die je niet wilt missen…
Een boerderij
De man van mijn dromen heeft een boerderij, een echte. Een boerderij met koeien, een hond en een trekker. En ik mag helpen. Ik heb er zin in, maar je kan niet zomaar de stal in. Je moet een overal aan, en bij voorkeur laarzen of klompen.
Daar stap ik dan over het erf, gelukkig is blauw mijn kleur maar een overal flatteert niet echt en charmant lopen op laarzen is een kunst die ik ook niet zo goed beheers. Hup de stal in, ik ga er maar vanuit dat overalls in deze wereld heel aantrekkelijk zijn. Vol goede moed daal ik af in de melkput en de deuren gaan open.
Daar komen de koeien, acht aan iedere kant. Stil kruip ik in een hoekje en enigszins op mijn hoede kijk ik toe. Koeien blijken best grote dieren te zijn (het lijken kleine stipjes vanuit mijn autoraam) en ik weet niet zo goed wat ik van ze kan verwachten. Dapper blijf ik staan. Ik hoop dat niemand ziet dat ik het toch wel indrukwekkend vind en mezelf nog niet zo goed zie werken met deze grote dieren.
verliefd in de melkput
In de melkput blijkt de samenwerking tussen vader en zoon als een goed geoliede machine te werken. Langzaam begin ik een systeem te zien, de koeien komen binnen, krijgen iets te eten en dan begint het melken. Wanneer ze allemaal klaar zijn, mogen ze doorlopen en begint het weer van voor af aan.
Liters melk worden zo binnengehaald, en ondanks mijn ontzag voor mevrouw koe vind ik het allemaal reuze interessant en begint het vragen stellen en begrijpen. Als ik snap hoe het allemaal werkt, wil ik wel helpen.
Maar hoe doorbreek je een systeem? Want vader en zoon kunnen dit slapend doen en als ik iets wil leren zal ik er toch echt zelf om moeten vragen. Dus dapper begin ik wat op en neer te lopen door de melkput en vraag of ik ook iets kan doen. Het duurt even maar dan wordt er de tijd genomen om mij iets te leren, maar bij het melkstel onderhangen komen beide heren er niet helemaal uit hoe je dit eigenlijk doet…
Zo zie je maar, je kan iets elke dag doen maar dat betekent niet dat je weet wat je doet. En dat is eigenlijk helemaal niet zo erg, want de melk stroomt binnen en dat gevecht met dat melkstel zal ik ook vast wel winnen, want op een dag hoop ik toch een echte boerin te worden.
Wat denk jij dat de grootste verandering is als je van de stad naar de boerderij verhuisd? Wat zal ik het meeste missen?
Deze blog is herzien in januari 2022 lees meer over mij, of volg mijn blog!