De komst van een nieuwe wereldburger maakt dat alles veranderd en toch blijft alles hetzelfde. Mijn oma vertelt dat ze met haar eerste pasgeboren kind voor het raam stond en dacht: Hoe kan het dat alles gewoon door is gegaan en hetzelfde is gebleven? Voor haar was alles veranderd. En zo is het, alles verandert door de komst van een baby, maar alles blijft ook gewoon hetzelfde.
En toch zijn die eerste weken een soort rollercoaster. Het kleine mensje, dat nog nieuw aanvoelt en er zo breekbaar uitziet, heeft ons hard nodig en we moeten elkaar nog leren kennen (zie eerdere blog) . En terwijl je daar knetterhard mee bezig bent en al je spaarzame energie daarin gaat, komt de kraamvisite…
De kraamvisite
Over kraamvisite kan ik misschien wel een boek schrijven. Kraamvisite is denk ik ook overal hetzelfde, maar ze kunnen alles veranderen.
Kraamvisite komt in allerlei soorten en maten. Er komen visite alleen of samen, ze blijven korter of langer en sommigen te lang. Een enkeling stuurt alleen een cadeau en komt helemaal nooit naar de echte baby kijken en weer anderen geven een cadeau waar je helemaal niks mee hebt. Je kan het ook niet snel goed doen. Of misschien is het altijd goed en hoort dit er allemaal bij en draagt bij aan de beroemde “roze wolk”.
de koe
Onze koeien komen trouwens ook bij elkaar op kraamvisite. Ze zijn daarin bijzonder onbeleefd. Ze hangen met hun kop in het kraamhok terwijl de persweeën elkaar steeds sneller opvolgen. De aanstaande moeder probeert zich af te sluiten of heeft juist de steun van de andere moeders hard nodig. Boer zet soms een oude wijze koe in het kraamhok erbij om de aanstaande moeder gerust te stelen. Ik begrijp het niet helemaal maar af en toe lijken de koeien de baarkoe bemoedigend toe te loeien.
En daar is het kalf! De boer wil alleen maar weten: mannetje of vrouwtje? en maakt zich dan uit de voeten om de natuur zijn gang te laten gaan. Maar de koeien dringen voor het hek om allemaal even de nieuwe wereldburger te bekijken. Daarna gaat het leven weer zijn gewone gang en is er niks bijzonders meer te bekijken. De moeder drinkt liters water (dat herken ik!), likt haar kalf schoon (dat herken ik niet) en als het kalf op de been komt drinkt het al snel bij de moeder. En alles is weer zoals het was.
Over koeien hoor ik nooit dat ze ‘back in shape’ moeten komen na hun bevalling. Ze verblijven een x aantal uren in het kraamhok, maar al snel lopen ze weer rond in de kudde alsof het nooit anders geweest is. Wanneer een koe niet meer functioneert naar behoren, doet de boer veel om de koe weer op het oude niveau van welzijn te brengen. Lukt dit niet binnen een bepaalde tijd, dan gaat de koe naar andere oorden. Dat heeft niks te maken met wil of liefde, en alles met regels.
de mens
De vraag is of het bij mensen echt anders werkt. Na de bevalling krijg je 8-10 dagen de tijd om weer op de been te komen (de kraamzorg hangt helemaal af van je verzekering en hoeveel melk je produceert). Ik denk dat veel moeders 14 dagen na hun bevalling rondkijken en alweer helemaal in de “kudde” lopen, oftewel het huishouden en gezinsleven. Misschien dat je nog een middagdutje doet, maar verder ben je nagenoeg weer helemaal je oude zelf.
Nou ja, je doet natuurlijk alsof. Niemand weet of je ooit wel weer jezelf wordt. Je bent elke nacht nog een aantal keer uit bed. Niet alleen om te voeden, maar ook je eigen ongemakken te verzorgen en natuurlijk moet je weer plassen. Je huishouden begint al hopeloos achter te lopen, want alles rondom een baby kost (in het begin) enorm veel tijd en aan de stroom van kraamvisite komt geen eind. Daarbij ben je ook heel hard aan het genieten, want dat is wel de bedoeling met een pasgeborene.
Alles is veranderd
Alles is veranderd! ALLES! Op de meeste avonden wist ik even niet hoe ik het voor elkaar kon krijgen een peuter, een baby en natuurlijk mezelf op de juiste tijd, op de juiste plaats te krijgen. De plaats was dan natuurlijk: het bed. Bij voorkeur een beetje fris. En de juiste tijd is, voordat iedereen alleen nog maar kan huilen. Al lucht huilen vaak wel op.
Hoe naar sommige momenten in de eerste weken ook zijn. Hoe groot het verantwoordelijkheidsgevoel en de zorgen ook zijn en je soms kunnen verletteren. De grootste verandering is de liefde. Er is zoveel meer liefde! Er is nog iemand gekomen, waar je zoveel van kunt houden zonder minder te houden van de anderen.
de koe en de mens
En door al die liefde, groots en meeslepend, hou je vol. Sta je op in de nacht voor dat wat nodig is, wordt je huis een puinhoop en komt er nu alweer kraamvisite?! Het maakt allemaal niks uit, het is niet belangrijk en de meeste tijd denk ik er niet over na (daar heb ik dan weer geen energie voor over). En dat is het verschil met een koe. Ik denk niet dat koeien liefde voelen voor elkaar. Een koe is een kuddedier en ze hechten zich dus wel aan elkaar, hun kalf en aan de boer. Ze hechten zich vanuit een instinct, om te overleven.
Ik hecht me ook vanuit een instinct, om te overleven. Maar ik heb ook de liefde, groots en meeslepend, en dat voegt nog heel veel meer toe. Liefde geeft energie, lichtpuntjes, uitdaging, vergeving, nieuwe kansen en nog veel meer.
Liefde laat niks hetzelfde en veranderd alles.
