Huh? Ik was toch nooit een klein boerinnetje? Ik kom toch niet van de boerderij? Tijd voor een kijkje in mijn verleden, een verleden voordat ik mijn boer gevonden had. Welke roots heb ik daar nog verstopt?
Wat de meesten van jullie niet weten, is dat ik vroeger een jaar van mijn leven heb doorgebracht op een boerderij. Mijn ouders hadden het geluk dat ze het woongedeelte van een boerderij konden huren terwijl de boer en zijn vrouw in het dorp woonden. Zij kwamen elke dag naar de boerderij om het boerenwerk te doen.
Het vrije leven van vroeger
In die tijd was ik elke dag naar school (ik was echt net 4 geworden), maar thuisgekomen genoot ik van het vrije leven. Als ik terugdenk, was het wel een hele mooie tijd. Eigenlijk mocht ik een beetje snuffelen aan het boerenleven. En of het nu daarvan komt? Ik heb altijd wel een verlangen gehad om op een dag op een boerderij te mogen wonen.
Een droom
Toen ik ouder werd, en mijn wereldbeeld wat realistischer, wist ik dat het een droom is om op een boerderij te wonen als je groot bent. Iets wat waarschijnlijk toch nooit gaat uitkomen…
Maar ik had het geluk om toch mijn boer te vinden en echt op een boerderij te mogen wonen! Nu hebben we zelf twee dochters die elke dag rondlopen op de boerderij. Ze worden vies en genieten van het boerenleven!
Jaloers
Regelmatig ben ik jaloers op mijn eigen kinderen. Wat een voorrecht dat je hier mag opgroeien! Wat een geluk dat je de ruimte krijgt om veel buiten te zijn! Zoveel buiten te spelen!
Ook leren onze kinderen vanzelf waar het eten vandaan komt. Om zo’n omgeving groot te worden lijkt mij geweldig. Al vinden ze het zelf natuurlijk allemaal heel erg normaal.
Herinneringen
Intussen is het zo dat in die jaloezie natuurlijk ook herinneringen van mezelf van vroeger naar boven komen. Terug naar de tijd dat we op een flatje woonden, maar ook de tijd dat we op de boerderij wonen.
Van de tijd op de boerderij herinner ik me vooral het buitenspelen en de zondagse kamer (waar we dus alleen op zondag zaten, we leefden in de “eetkamer” … uh dit klinkt heel luxe, dat was het niet…)
Ik kan me niet herinneren dat ik veel meeging op de trekker. Dat zal vast wel eens gebeurd zijn, maar vooral het urenlang buitenspelen herinner ik mij. Ik weet van een crossfiets, opgestapelde autobanden en natuurlijk de schommel en de zandbak. De zandbak was gemaakt van een oude trekkerband.
Al die dingen maakte dat ik me heel erg blij en gelukkig voelde. Een kind onthoudt vooral een gevoel en ik herinner mij ons “boerenjaar” als een zeer ontspannen tijd voor ons als gezin. We hadden een moestuintje en leefden heel dicht bij de natuur. Ik weet ook dat wij als gezin heel erg teleurgesteld waren dat na een jaar ons avonturen op de boerderij alweer beëindigd moest worden.
Het “boerenjaar” is voor mij als fijn en positief in mijn herinnering opgeslagen. Ik geloof dat dit stukje vroeger ook mijn start hier op deze boerderij makkelijker maakte. Hoe slecht kon het zijn als ik dat als kind allemaal zo positief inzag?
Het leukste
Één van mijn leukste herinneringen aan die tijd van vroeger op de boerderij is toch wel; het aardappelen rapen. Voor mijn moeder mochten we af en toe aardappels rapen. Zij schilde die dan voor onze hollandse pot en ik was gek op hollandse pot, tot groot verdriet van mijn zusje die liever macaroni at…
“Onze” boerderij was een landbouwbedrijf wat bijvoorbeeld aardappels pootte, maar ook bergen suikerbieten. Na de oogst lag er dan een grote berg suikerbieten bij ons op het erf. Een mooi gezicht wat ik, nu als volwassene, nog meer waardeer omdat ik beter besef hoeveel werk daarin zit.
De aardappelberg
In de schuur lag een hele hoge berg met aardappels. Als kind zag ik die berg aardappels als een grote speeltuin. Mijn moeder was altijd heel erg streng over die berg; je mocht er NIET op! Het is voor een kind natuurlijk levensgevaarlijk om boven op een berg met aardappels te klimmen. Wanneer die aardappels gaan rollen, kan de hele berg wel eens gaan rollen…
Dus mijn moeder was dus altijd heel erg duidelijk dat we er niet op mochten klimmen! Maar we mochten wel aardappels rapen. Dus raapten wij. De emmer vullen was de één na leukste activiteit (als je er dan echt niet op mocht klimmen.) Wij zagen het altijd als sport om alle kleine aardappeltjes te zoeken voor mijn moeder. Het was zo leuk om te rapen en als je kleine aardappels raapt en dan duurt het altijd lekker lang. Mijn moeder heeft haar vingers blauw geschild, terwijl er prachtige mooie hele dikke aardappels lagen…
Dingen niet mogen
Ik herinner me ook heel veel dingen die we vooral niet mochten tijdens het leven vroeger op de boerderij. Hoewel het heel erg vrij leven is, is het ook een tijd geweest van gevaren.
Er rijden trekkers over het erf, grote vrachtwagens en andere voertuigen rijden sommige dagen af en aan. Een ander gevaar waren de spullen die er lagen. Er was dus ook een werkplaats waar best wel wat materialen ligt dat niet geschikt is voor kinderen. Denk aan brandstoffen, gereedschappen en spannende dingen om op te klimmen. Er waren dan ook hele duidelijke plaatsen waar wij alleen mochten spelen.
Andere regels waren bijvoorbeeld dat we nooit in het lassen mochten kijken, omdat het slecht voor je ogen zou zijn en dan zou je blind worden. Maar hoewel er genoeg gevaren waren, heb ik dat als kind nooit als beperkend ervaren en altijd genoeg gezien wat ik wel mocht!
Geuren
Ik was natuurlijk nog klein meisje en zoveel details weet ik niet meer. Ik weet van vroeger dat het eigenlijk gewoon een oude en koude boerderij was. Dat de kamer waarin wij sliepen in de winter bijzonder koud werd. Ik vermoed zelfs dat vast niet iedere burgergezin dit allemaal zo prettig gevonden zou hebben om in een tochtige oude boerderij te wonen.
Ik herinner me vooral de geur. Heerlijke geuren van de aardappelberg. Met de geuren van de werkplaats heb ik nog steeds een hele fijne associatie. Als ik die nu nog ruik, dan ben ik weer even dat kleine meisje. Mijn broer verklaart me voor gek want altijd als ik de werkplaats hier op de boerderij inloop dan denk ik; Oh ja, lekker die geur! Waarschijnlijk ruik ik gewoon brandstof of de spuitbussen met allerlei chemische stoffen. Ik weet ook niet precies wat ik ruik, maar het geeft een goed gevoel!
Overdenkingen
Wat zegt een jaar van je leven over iemand? Wat zegt het over mij? Ik woon nu op een boerderij. Ik had positieve herinneringen aan een boerderij van vroeger. Heeft dat invloed op de keuzes die ik maakte? Tuurlijk! Als de boer niet leuk was geweest, dan was het natuurlijk niet doorgegaan en dan was mijn droom (om ooit op een boerderij te wonen) altijd een droom gebleven.
Ik hoop dat jullie leuke, positieve herinneringen hebben aan je kindertijd. Weet je nog dingen die je toen gedaan hebt en die je toen belangrijk vond? Hebben die nog invloed op vandaag?
Ik dacht dat het boerenleven het leukste is wat je kan krijgen. Ik heb het geluk gehad dat ik dat ook gekregen heb. Ik heb de sprong durven wagen, mede door mooie herinneringen en natuurlijk een diepe liefde voor een boer. Hij zag het zitten om mij op zijn boerderij te verwelkomen en ik durfde te komen.
